Allah’ın yüce Adıyla Meşayıh’tan bir zat der ki “dünya bizim için avcumuzun için gibidir” Mahmud efendi hazretleri ks İstanbul’un mütedeyyin bir semtine taşındılar, sonra oranın meşhur gayretli ihlâslı hanım hocası oldu. Yüzlerce kadına çarşaf giydirdi, yüzlerce talebe yetiştirdi. İşte bu hoca hanım’ın oğlu anlatıyor. “Annem sosyetenin vazgeçilmeziydi. Benim de elimden tutar konken partilerine giderdi. Üstü başı kıyafeti vehamet. Biz o hayattan geldik. Annem tevbe etti, Mahmud Efendi Hz’ne intisab etti, çarşafa girdi, medreseye gitti okudu hoca oldu.. ..ve bütün aileyi sülaleyi Allah’ın yoluna çevirdi, herkese tevbe ettirdi.. Beni de hafızlığa verdi. Bir gün sıkıldım şeytan kafama girdi kurstan kaçtım.. Nereye kime gidebilirim gün boyu sokaklarda gezindim akşam olunca gittim bir camiye üst kata çıktım katlı halıların arasına girdim orada uyudum. Geceyi orada geçirdim. Derken sabah oldu cemaat namaza geldi namazı kıldılar çıktılar ben orada saklanmaya devam ediyorum yaşım 13 gibi.. Işıklar söndü millet dağıldı derken birden farklı sesler duymaya başladım. Meğer bir Tarikat müridleriyle şeyhi ile camide kalmışlar Allah’ı zikretmeye başladılar. Başlarına bir şeyh var sesli sesli cami içinde zikir yapıyorlar. Saklandığım yerden hayretle onları dinliyorum. ilk defa böyle bir şey duyuyorum kubbe çınlıyor.. Zikir devam ederken birden durdular. Şeyh Efendi “durun susun” dedi. camide bir sessizlik oldu. Ben ne…